Na 17 dagen op een 37voeter geleefd te hebben voelt het vreemd en toch heel fijn om weer thuis te zijn.

 

Wat begon als een redelijke routineklus, veranderde in een knap huzarenstukje van Simonsailing. Ik ben gevraagd om een Breehorn 37 van de Azoren naar de Algarve te varen. Lagos om precies te zijn. Een tocht van 900 mijl over open oceaan. Aangekomen blijkt de boot nog op de kant te staan omdat de nieuwe schroefas nog moet worden geïnstalleerd. Het op de kant staan blijkt niet heel vervelend aangezien er een tropische storm over de Azoren raast. Facebook volgers hebben filmbeelden kunnen zien. Als uiteindelijk de boot in het water ligt en Nadine (de storm) weg is zien de voorspellingen er zeer gunstig uit. Losgooien !!

 

De eerste dag blijkt de maag van mijn bemanning iets minder solide dan aangekondigd. Ze had voorspeld de eerste dag licht zeeziek te zijn. Dat klopte, maar de eerste nacht en de volgende dag ook. Dit werd wat teveel van het goede. Licht eten, veel drinken, veel liggen en rustig blijven heeft geholpen. We zijn er alletwee goed bovenop gekomen. Vervolgens werd het lekker zeilen. Geheel volgens de voorspellingen. Af en toe de motor aan wegens een gebrek aan wind of een teveel aan golven om snelheid te houden. Zo komen we de eerste 3 etmalen prima door. Goed eten, op tijd rusten, lekker zeilen op een goede boot en goed gezelschap, wat wil een mens nog meer.

 

Bij het bijvullen van de dagtank loopt de pomp niet goed door. Er lijkt door al ons geschommel  teveel troep uit de dieseltank te zijn losgeschud, dit is nu in de aanvoerleiding van de dagtank gaan zitten. Zuigen noch blazen lijkt te helpen. Met veel moeite hebben we de inhoud van onze reserve jerrycans (don’t leave home without them) in de dagtank gekregen. Noodgedwongen 20 graden afvallen en weer zeilen. Gelukkig blijft het waaien. Tegen de voorspelling in blijft het de laatste 3 etmalen flink waaien. Helaas ook flink golven. Alles beweegt, kraakt, piept en schommelt. Onder de blauwe plekken vragen Barbara en ik ons af of  dit nog wel leuk is. Het meest vervelende was dat een klein lekje met veel water een groot lek wordt. In de boot is bijna niets meer echt droog. Alles zout ! De laatste 2 dagen zijn we vanwege de golven bijna niet meer buiten gekomen. De boot was fantastisch, op zelfstuur ging ze maar door, niet tegen te houden door een breker meer of minder.

 

Pas vlak onder de kust zakt de wind helemaal weg.  We motoren op vlakke zee een prachtige zonsopgang tegemoet. Dit is echt wel leuk ! Iedereen kent het moe maar voldaan gevoel, erg moe en erg voldaan is nog mooier !

Terugkijkend was het een super ervaring. Bijna alle kennis die ik door de jaren heen opgedaan heb, heb ik aangesproken. Zeeziekte, motoronderhoud, wachtlopen, weersystemen, crewmanagement en mijn eigen lange adem. Het is fijn als niet alles nieuw voor je is, ik kan mij voorstellen dat er dan te veel prikkels op je af komen om nog goed te functioneren.

Inmiddels is het oktober, de najaarswedstrijden staan weer voor de deur. De zeilscholen krijgen minder aanbod en het wordt te vroeg donker voor avondlessen. SimonSailing moet weer uitkijken naar een bezigheid voor van de winter.

Eerst maar eens al mijn kleren zoet uitspoelen..