Na mijn laatste klus van dit jaar wordt het tijd om te balans op te maken.
Wat een topseizoen! We hebben als watersporters superweer gehad, ik heb leuke mensen ontmoet, op verschrikkelijk leuke boten mogen varen en extreem leuke klussen mogen uitvoeren. Ik heb van La coruna tot Ystad gevaren en natuurlijk weer vele mijlen binnen Nederland als instructeur en evenementschipper achter de rug.
De vraag die mij als schipper zo door de jaren heen het meest gesteld wordt, en ook het afgelopen seizoen weer meerdere malen, is wat het gevaarlijkst is wat ik heb meegemaakt.
De Elbe !!
Ik heb uiteraard meerdere malen zeer veel wind over dek gehad, ik heb mensen door de kuip zien vliegen omdat ze zich vergisten in krachten op lijnen, ik ben door zeeziekte van anderen soms de enige aan boord die nog kan functioneren en ik heb met motorstoringen op de meest moeilijke stukken van Europa gezeten. Ik geloof echter dat het nooit echt gevaarlijk is geweest. Toch zijn er twee momenten geweest die mij echt bij zullen blijven, nog steeds met mijn hart in mijn keel kloppend. Beide op de Elbe ….
De eerste klinkt niet heel eng, maar had toch erg vervelend af kunnen aflopen. Ik meen dat ik met de eigenaar van een redelijk nieuwe boot de Elbe afvoer. In iedergeval zit ik buiten te sturen en de eigenaar zit binnen nog een laatste weerbericht binnen te halen. Hij vraagt of ik mee kan kijken. Ik stel de zelfstuur zo in dat we, zelfs bij nog meer stroom, volledig vrij blijven van alle komende boeien.
Staand aan de kaartentafel hoor ik een beangstigend geluid. Je kent het wel, een boot op motor heel dichtbij. Oeps! Ik steek mijn kop uit het luik en besef meteen dat de echo is van onze eigen motor, tegen een boei! Een grote groene boei schuift met een dikke 8 knopen nog geen halve meter langs de boot. Tomtiedom….
De tweede hartkloppingen heb ik net een week geleden achter de rug. Weer Simon met eigenaar tijdens een delivery. We varen in het donker, ’s ochtends om een uur of 4 de Elbe op. Omdat het inkomend tij is en rustig weer heb ik gepland door te varen naar Brüns en overdag het Kierkanaal te doen. Ik doe nog een laatste tukkie als de eigenaar me wakker maakt omdat hij zijn volgende groene lampje niet meer kan vinden.
Logisch ! We varen potdichte mist binnen. Het voorstag begint zelfs te vervagen. Geen AIS. Geen radar. Dit is niet leuk. Ik besluit om in iedergeval uit de grote scheepvaart te blijven door buiten de geul te gaan varen in ondieper water. De vaart gaat er uit en met behulp van de plotter kruipen we van boei naar boei. Ik binnen bij de plotter. Buiten de eigenaar aan het roer. Opeens is hij volledig zijn orrientatie kwijt. Hij begint te slingeren als een dronken piraat.
Ik maak snel een schets, neem een handheld GPS mee naar buiten en ga zelf sturen. Buiten de geul, volledig op de dieptemeter gefocust en turen in de mist. Blijkbaar is er een andere boot die hetzelfde heeft gedacht. Een groen en een wit licht doemen op nog geen bootlengte voor ons op. Kak ! Gas erbij en hard sturen. Gelukkig stuurt de andere boot ook de andere kant op… Oef. We schieten rakeling langselkaar. Ik vermoed een klein slepertje. Door deze manouvre schieten we wel de geul binnen. Met behulp van de plotter gaan we op zoek naar de volgende boei.
Naast ons horen we de misthoorn van iets heel groots . Als we de motor in zijn vrij zetten om goed te kunnen luisteren bedenken we dat dit een schip is die de Elbe afvaart en dus aan de andere kant van de geul moet zitten.
Pfffoei we gaan verder. Heel langzaam wordt het zicht beter en laat Cux zich zien. Ik geloof dat ik nog nooit blij ben geweest om de marina van Cuxhaven binnen te lopen, maar nu… We blijven de hele dag liggen omdat de mist niet echt wegtrekt en omdat we nu toch moeten wachten op het volgende inkomende tij.
Mist! We kunnen ons allemaal de NSR van 2012 herinneren. Mist! Ik ben ooit met heel slecht zicht Den Helder uitgevaren waarna het een van de betere zeildagen uit mijn leven werd. Mist! Ik zie een Boterletter wedstrijd eind jaren tachtig voor me, verdwalend in mijn optimistje op de Kralingse plas. Mist! ik ben met slecht zicht in het voorjaar de hele Engelse zuidkust afgelopen. Maar mist in de monding van de Elbe….
Laten we hopen op een mooie winter met een paar mooie winterwedstrijden. Of IJs. Veel ijs en dan lekker schaatsen. Maar voorlopig even geen mist voor mij meer. Hoop ik.
